Bolt Thrower mini review

Ξεκαθαρίζω απ' την αρχή ότι δεν πρόκειται να γράψω review, απλά εντυπώσεις από το live. Γενικά δεν είμαι φαν του death metal οπότε ούτε τραγούδια ήξερα, ούτε τα support συγκροτήματα... Εντελώς έξω απ' τα νερά μου αυτό το live.

Στο μάζεμα που κάναμε στο Λευκό Πύργο για να πάμε Principal, είχε τρελή φάση. Όσοι περνούσαν από εκεί (πεζοί, αυτοκίνητα κλπ) κοίταζαν λες και δεν είχαν ξαναδεί ένα σωρό μαυροφορεμένους μαλλιάδες. Πολλή πλάκα.

Πάμε στο Principal. Πρώτοι βγήκαν οι Mass Infection. Κανα 2 τραγούδια τους είχα ακούσει πριν καιρό, end of story. Πολύ tremolo picking κι άαααπειρο blast-ίδι. O drummer κοπανούσε μ' όλη την έννοια της λέξης. Βγαίνουν μετά οι TerrorDrome. Πιο κάφροι, πιο straightforward death metal. Είχαν κανα 2 σημεία που είχαν καλό groove για χτύπημα αλλά εντάξει, ανελέητο κοπάνημα κι αυτοί.

Αν δεν κάνω λάθος, όλοι οι κιθαρίστες στα δύο συγκροτήματα έπαιζαν με Jackson (κάτι ξέρουν χεχε).

Πάντως ανάθεμα αν κατάλαβα ΜΙΑ λέξη απ' αυτούς τους δύο. Εντελώς βοθρέ τα φωνητικά, ανάμεσα στα τραγούδια που έλεγαν τίποτα, μόνο τότε τους καταλάβαινες γιατί ελληνικά είναι τα συγκροτήματα.

Πριν πάω στους Bolt Thrower, να πώ γι' άλλη μια φορά ότι ο ήχος ήταν πάλι περίεργος. Δε ξέρω τί ακριβώς ήχο πρέπει να έχει το death metal, τα τύμπανα όμως ήταν υπερβολικά μπροστά, μόνο τα blastbeats και τα δικασίδια ακούγονταν, οι κιθάρες γι' άλλη μια φορά ήταν χαμένες.

Bolt Thrower. War machines. Οι μάγκες δεν παίζονται. Έχουν έναν "Α" όγκο στα cd τους, live είναι το κάτι άλλο. Έχουν και κάτι πωρωτικά αργά grooves... Έχουν ΤΡΟ-ΜΑ-ΚΤΙ-ΚΑ βαρύ rhythm section. Βάλε τα τύμπανα που ήταν τίγκα στη δίκαση, βάλε και τη Jo Bench στο μπάσο που ΓΑΜΑΕΙ-ΚΑΙ-ΔΕΡΝΕΙ κι έχεις κάτι μπάσες συχνότητες να σε βαράνε στο στήθος ακόμα και τέρμα πίσω που καθόμουν εγώ (στην αρχή ήταν και γαμώ αλλά μετά με κούρασε). Άκουσα και το κρουστικό δράπανο της χαμηλοκουρδισμένης κιθάρας, άααααλλη φάση. Δεν ήξερα όλη τη δισκογραφία τους, τραγούδια που θυμάμαι: Mercenary, At First Light, Salvo, No Guts No Glory, The Killchain (Ο χαμός). Stagediving ο κόσμος πσσσσς ο ένας μετά τον άλλο. Κι ο Willetts κανένα πρόβλημα, τους αγκάλιαζε, τους χαιρετούσε...

That's all folks... Μετά απ' το χθεσινό live κατάλαβα ότι δεν είμαι για death συναυλίες... Τ' αυτάκια μου είναι πολύ ευαίσθητα για το death, μόνο στο σπίτι από δω και πέρα. Ο κόσμος πάντως γούσταρε και με το παραπάνω, αυτό έχει σημασία. Τώρα τί λέω εγώ...