Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

I'm no fucking mind reader...

Μ' ενοχλεί απίστευτα όταν με παίρνει κάποιος φίλος τηλέφωνο (που δεν έχει την καλύτερη σχέση με υπολογιστές) και ζητάει βοήθεια για software.

Απ' τη μια δε μπορείς να ξέρεις κάθε επιλογή του προγράμματος, ούτε μπορείς να θυμάσαι το GUI του. Ακόμα και να το έχεις χρησιμοποιήσει το πρόγραμμα, πάλι δε μπορείς να είσαι ακριβής. Ε όταν κι αυτός δε ξέρει πού ή τί να κοιτάξει, δε σου δίνει ελευθερία να δουλέψεις.

Πρέπει δηλαδή να λές ΑΚΡΙΒΩΣ που είναι το καθετί γιατί αλλιώς χάνουμε τ' αυγά και τα πασχάλια. Φυσικά αρχίζουν μετά να διαβάζουν ολόκληρα κείμενα, να λένε όλα τα κουμπιά, τί βγάζει παντού, μπας και σε κατατοπίσουν... Δεν είναι έτσι όμως.

Κι όταν λες να σου στείλει ένα screenshot του προγράμματος μπας και θυμηθείς τί πρέπει να γίνει, έρχεται το γαμάτο "πώς το κάνω αυτό;"

Πρέπει να δίνεις οδηγίες για το παραμικρό και πρέπει να ξέρεις κάθε πρόγραμμα που χρησιμοποιούν αυτοί...

Προς θεού, δεν έχω πρόβλημα με τα άτομα που δεν ξέρουν από υπολογιστές. Ούτε εγώ τα ξέρω όλα, απλά λίγη ευελιξία δε βλάπτει ρε γαμώτο. Είναι που είναι δύσκολο το troubleshooting μέσω τηλεφώνου, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν πρέπει να μαντεύεις...

Τέλος πάντων, στο ΙΤ γενικότερα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η λάθος επικοινωνία μεταξύ πελατών-εταιριών, εγώ γιατί ν' αποτελώ την εξαίρεση;

1 σχόλιο:

Nick είπε...

Το μεγαλύτερο λάθος στο ΙΤ είναι να σηκώσεις το τηλέφωνο, όταν αυτός που σε παίρνει έχει καιρό να σε θυμηθεί... :G