Laundry

via

My time has come... έβαλα κι εγώ το πρώτο μου πλυντήριο... Μόνος... Με μόνη βοήθεια το τηλέφωνο έτοιμο να καλέσει το πατρικό μου... (Μάνα όλα βγήκαν ροζ χααχαχαχαχχα)

Ήταν μια (λίγο) τρομακτική εμπειρία. Ας τα πάρουμε απ' την αρχή. Τόσα χρόνια δε χρειάστηκε να βάλω πλυντήριο γιατί στο προηγούμενο σπίτι δεν είχαμε και βόλευε να τα στέλνω στο πατρικό μου. Εδώ επειδή έχει, ε δε θα κάνω τη μαλακία να τα στέλνω πάλι.

Αυτή τη φορά κατάφερα και δεν έκοψα τα χέρια μου σε κάτι μεταλλικές μαλακίες που έχει ο κάδος. YES! Φυσικά και παίρνω τη μάνα μου τηλέφωνο για να μου πει τη δοσολογία απορρυπαντικού και μαλακτικού (γιατί καθ' ότι σκληροτράχηλοι μεταλλάδες, θέλουμε τα ρούχα μας να είναι μαλακά και να μυρίζουν άνοιξη αχαχαχαχχααχαχ).

Βάζω ρε παιδί μου το απορρυπαντικό στη στρογγυλή μαλακία που βάζεις μες στο πλυντήριο. Καλά εκεί γίνεται η μαλακία και μου πέφτει (αν έχεις σκατόχερα, έχεις) οπότε και γίνεται το πάτωμα μπουρδέλο. Μετά 2-3 καντήλια εντάξει, όλα καλά. Κλείνω το πλυντήριο και πατάω το κουμπί. Δεν ξεκινάει κι αναρωτιέμαι τί σκατά έγινε. Δεν είχα επιλέξει πρόγραμμα. Βάζω πρόγραμμα κι αρχίζουν οι περίεργοι θόρυβοι.

Κάθομαι και βλέπω τα ρυθμιστικά με τα προγράμματα, τα οποία είναι χωρισμένα σε κατηγορίες. Τί διάολο είναι όλα αυτά;;; Μετά από κανα 5λεπτο καταλαβαίνω (τί διάολο επιστήμονες είμαστε;) ότι χωρίζει τα προγράμματα σε τύπο υφάσματος (συνθετικό, βαμβακερό κλπ) και χρόνο πλύσης.

Γυρνάω στον υπολογιστή και το NCIS. Ώρες ώρες ακούγονται κάτι περίεργα απ' το μπάνιο αλλά τα θεωρώ φυσιολογικά (το άγχος όμως δε φεύγει). Μετά από ώρα τελειώνει και το πλυνήριο.... Πάω το ανοίγω, σκατά ο μισός κάδος έχει νερά. ΔΕΝ είναι φυσιολογικό. Κλείνω και βάζω το στύψιμο (χα, μόνος μου το βρήκα, είπαμε επιστήμονας). Κάνει ένα ΔΙΑΟΛΕΜΕΝΟ θόρυβο την ώρα που περιστρέφει τα ρούχα στο χορό του θανάτου (και επιστήμονας ΚΑΙ ποιητής, αμέ).

Μετά από λίγο ησυχία... Ούτε ίχνος νερού στον κάδο. Ναι ρε πούστη τα κατάφερα! Μανταλάκια στις τσέπες κι άπλωμα των ρούχων υπό τα ριφίδια του Painkiller.

Victory....