Λειβαδίτης 2009

Πήγαμε με την παρέα στο Δασικό Χωριό του Λειβαδίτη για ένα 4ήμερο. Μια χαρά περάσαμε, δεδομένου ότι δεν είμαστε και ιδιαίτερα συνηθισμένοι χωρίς τηλεόραση, υπολογιστή, Ιντερνετ κλπ...

Ανεβήκαμε την Κυριακή στις 27 του μήνα. Το αυτοκίνητο τίγκαρε μέχρι τα μπούνια, 5 άτομα ήμασταν με φαγητό για 4 μέρες, κάποια άλλα ψώνια και τις (ελάχιστες) αποσκευές αφού δε χωρούσε και τίποτ' άλλο.

Ο δρόμος είναι ένας επομένως δεν παίζει να χαθείς. Πας μέχρι Σταυρούπολη κι από εκεί ως το Δαφνώνα. Ανεβαίνεις Καρυόφυτο και μετά είναι ο Λειβαδίτης. Μέχρι Δαφνώνα όλα εντάξει, μετά αρχίζουν κάτι γαμω-ανηφόρες (μετά το Καρυόφυτο) και πηγαίνεις με 1η-2η σχέση. Έχει και κάτι απότομες στροφές οπότε άστα να πάνε. Πρέπει να κάναμε γύρω στη 1,5 ώρα.

Σ' ένα σημείο ειδικά, το αυτοκίνητο κώλωσε άσχημα. Λογικό, γεμάτο πορτ μπαγκάζ, 5 άτομα μέσα, δε θέλει και πολύ. Ανεβήκαμε τέλος πάντων.

Τα σπιτάκια όλα τα λεφτά. Διάσπαρτα στην πλαγιά του βουνού (ντάξει όχι στου διαόλου τη μάνα) κι έτοιμα για εγκατάσταση. Μόνο τα φαγητά χρειάζεται να φέρεις.

Έσω έτοιμοι για κόψιμο ξύλων με τσεκούρι. Έχει αρκετά κούτσουρα για τζάκι και ψησταριά, τα περισσότερα όμως είναι μεγάλα και δε χωράνε οπότε πρέπει να κάνεις και τον ξυλοκόπο. Γουστάραμε πολύ πάντως, ρίξαμε απίστευτο γέλιο γιατί οι 2 της παρέας δεν το "είχαν".

Anyway, πήγαμε και στον καταρράκτη. Είχα ξαναπάει πριν πολλά χρόνια οπότε ήξερα την κούραση που μας περίμενε. Δεν ήταν άσχημα πάντως. Ο χωματόδρομος για την είσοδο του μονοπατιού ήταν μαλακία. Αρκετές ψηλές πέτρες, λάσπη και γενικώς πολλά γκάπα-γκούπα. Αν δεν είσαι με 4Χ4 είναι πιο δύσκολο.

Η ανάβαση απ' τον καταρράκτη πάνω στην είσοδο, ήταν θανατηφόρα. Μιλάμε ντάξει, πεθάναμε και λουστήκαμε στον ιδρώτα. Εγώ τουλάχιστον. Όποιος πάει, μην κάνει το λάθος να πάρει χοντρό μπουφάν. Ναι μεν χρειάζεται όταν κατεβαίνεις, όταν ανεβαίνεις όμως δεν παίζεται... Σκας...

Έκανα το λάθος να ξεχάσω στο σπίτι τον καπνό που πήρα. Μ' έπιασε μια αγωνία γιατί δεν "έβγαινα" με τον ελάχιστο που είχα μαζί μου αλλά ο παππούς που έχει το παντοπωλείο μες στο χωριό, μ' έσωσε.

Γενικά είναι ωραίο μέρος κι αξίζει να πας. Άντε να καθόμουν 5 μέρες. Παραπάνω δεν ξέρω αν άντεχα. Είναι η ηλικία μας, είναι που δεν είχαμε "τεχνολογία", δεν είχα την κιθάρα... Δε μπορώ να πώ ότι βαρέθηκα, οι μέρες πέρασαν γρήγορα αφού συνέχεια είχαμε να κάνουμε κάτι. Κόψε ξύλα, άναψε τζάκι, κάνε κάρβουνα για ψήσιμο, πιάτα, λίγο συγύρισμα... είχε δουλειά.

Αν πάμε και δεύτερη φορά στο μέλλον, θα είμαστε στάνταρ πιο προετοιμασμένοι. Σίγουρα 2 αυτοκίνητα (μ' ένα, όχι μόνο ζορίζεται αυτό αλλά κι οι επιβαίνοντες) κι οπωσδήποτε κάρβουνα γιατί άντε περίμενε τα ξύλα... Και να μην ξαναξεχάσω τον καπνό!