Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

Nile - Ithyphallic



Nile - Ithyphallic

Tracklisting:
  1. What Can Be Safely Written
  2. As He Creates So He Destroys
  3. Ithyphallic
  4. Papyrus Containing the Spell to Preserve Its Possessor Against Attacks from He Who Is In the Water
  5. Eat of the Dead
  6. Laying Fire Upon Apep
  7. The Essential Salts
  8. The Infinity of Stone
  9. The Language of the Shadows
  10. Even the Gods Must Die
Κτηνώδες. Βασανιστικό. Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ να γράφω αφού οι δύο προηγούμενοι χαρακτηρισμοί μπορούν άνετα να συνοψίσουν αυτό το άλμπουμ. Αλλά θα συνεχίσω λέγοντας ότι το Ithyphallic είναι βασανιστής κιθάρων. Πραγματικά. Ξεκινώντας με το What Can Be Safely Written, έχουμε αρχικά τα drums να παίζουν έναν πομπώδη αργό ρυθμό, αλλά μετά από λίγο... hell is loose!! Ανεβαίνουν οι ταχύτητες κατακόρυφα και ο Κόλλιας τραβάει κάτι δικασίδια.... Βασικά το doublebass του Κόλλια είναι άπαιχτο, ο τύπος ξέρει τί κάνει. Στο As He Creates So He Destroys έχουμε τη διαδικασία της δημιουργίας και καταστροφής των κόσμων και της ζωής και πώς αυτά είναι αληλλένδετα μεταξύ τους. Το ομότιτλο τραγούδι ξεκινάει αργά, βασανιστικά μ' έναν ανατολίτικο ρυθμό στις κιθάρες να σου παίρνει τ' αυτιά. Οι κιθάρες απλά ζορίζονται να βγάλουν ήχο. Οι Sanders & Dallas βασανίζουν τις κιθάρες τους έως ότου αυτές βγάλουν τον επιθυμητό ήχο.

Το τραγούδι με τον τίτλο σιδηρόδρομο έχει υψηλές ταχύτητες και χάνεις εύκολα τη μπάλα. Δύσκολα μπορείς να καταλάβεις τί ακριβώς λέει ο Sanders ακόμα κι αν έχεις το booklet με τους στίχους μπροστά σου. Οι ρυθμοί όμως που παίζουν οι κιθάρες είναι η χαρά του headbanger. Το Eat of the Dead είναι ύμνος. Θα μπορούσε κάποιος να πεί ότι είναι doom ύμνος! Οι κιθάρες είναι τόσο βαριές και σάπιες, σαν σκουλήκια που έρπουν σε λάκκο με μαύρη πηχτή πίσσα. Είναι τόσο βασανιστικό τραγούδι, που θα νομίσεις ότι είσαι δεμένος κι αβοήθητος βλέποντας τα σκουλήκια του τραγουδιού να σέρνονται αργά προς το μέρος σου για να τραφούν απ' τις σάρκες σου.

Στο The Essential Salts γινόμαστε μάρτυρες της διαδικασίας καταστροφής ανθρώπων με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και αναγέννησής τους από τη στάχτη των οστών τους... Στο τέλος όμως έχει μια μελωδία άλλο πράγμα. The Infinity of Stone είναι ο τίτλος του ορχηστρικού τραγουδιού που μας ταξιδεύει στις αιγυπτιακές ερήμους. Τέλος, στο Even the Gods Must Die παρακολουθούμε
την καταστροφή του Οίκου του Άμωνος με τον Karl Sanders να παίζει ένα απίθανο heavy metal σόλο στο τέλος του τραγουδιού, τίγκα στο τρέμολο και το συναίσθημα.

Αυτό το άλμπουμ είναι τόσο κτηνώδες και βασανιστικό, που καταντάει πανέμορφο! Είναι τόσο βαρύ κι ασήκωτο, που σε κολλάει στον τοίχο και σε γρονθοκοπεί με τα
drums του Κόλλια. Τα ερπυστριοφόρα guitar riffs των δύο άλλων συμπληρώνουν την εφιαλτική εικόνα που δημιουργούν οι brutal στίχοι του Sanders.

Επαθα την πλάκα μου μ' αυτό το συγκρότημα. Κι αυτά τα λόγια βγαίνουν από μη-οπαδό του brutal death!

Highlights: As He Creates So He Destroys, Ithyphallic, Eat of the Dead, Even the Gods Must Die

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Nαι ρε φίλε σπέρνει!
Κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι βγήκε φέτος...Έχει βγει πολύ πράμα...

Αν σου άρεσε άκου το "In their darkest shrines" των ιδίων , κι αν γούσταρες τα ανατολίτικα στοιχεία ο τραγουδιστής τους έβγαλε πριν 3 χρόνια προσωπικό δίσκο με ανατολίτικη-αιγυπτιακή μουσική αλλά και metal στοιχεία...

Wise_One είπε...

Γενικότερα δε γουστάρω το death metal, εκτός αν είναι ρυθμικό και μελωδικό. Αλλά το συγκεκριμένο συγκρότημα μου άλλαξε τα φώτα.

Το Catacombs of Nephren-Ka έχω σε mp3 και είναι γαμάτο. Αυτό που λες δε το έχω ακούσει. Θα τσεκάρω πάντως το σόλο του Sanders γιατί μ' άρεσαν τ' ανατολίτικα στοιχεία.