Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

My TOP5 Albums - Heavy Metal

Στην 5άδα φιγουράρουν τα μεγαθήρια της μουσικής μας. Ισως θα 'ταν καλύτερα ν' απέφευγα να γράψω γι' αυτά (μιας και είναι σχεδόν απόλυτα σίγουρο ότι ένας μεταλλάς θα γουστάρει κάποιο απ' τα επόμενα άλμπουμ) αλλά όπως και να το κάνουμε γέννησαν τη μουσική μας και μπροστά σ' αυτούς, όλα τα υπόλοιπα συγκροτήματα είναι μικρά.



JUDAS PRIEST - PAINKILLER

Δε χρειάζεται να πούμε πολλά γι' αυτό το συγκρότημα ή το άλμπουμ. Το Painkiller είναι ΕΠΟΣ. Ο Halford λίγο πριν φύγει απ' τους Priest, συμμετέχει σ' ένα κορυφαίο άλμπουμ. Η φωνή του είναι διαπεραστική και καίει τ' αυτιά σαν οξύ. Τ' ατσαλένια riff απ' το καλύτερο - κατ' εμέ - κιθαριστικό δίδυμο στο metal, δε σταματούν να σε ωθούν σ' ανεξέλεγκτο headbanging. Κάνεις air guitar χωρίς να το θέλεις. Τα τύμπανα και το μπάσο συμπληρώνουν το βαρύ wall of sound στήνοντας στιβαρό rythm section. Ποιό τραγούδι να πρωτοδιαλέξεις; Το φρενήρες Painkiller; Το "τσιριχτό" Hell Patrol; Τις riff-άρες του A Touch of Evil; Δε θα διαλέξεις κανένα. Θ' ακούσεις το άλμπουμ μονομιάς. Δεν έχει highlights εδώ.



IRON MAIDEN - SEVENTH SON OF A SEVENTH SON

Δυσκολεύτηκα να διαλέξω αγαπημένο μου Maiden δίσκο, αφού το Powerslave κόντραρε γερά το εν λόγω άλμπουμ. Στην τελική διάλεξα αυτό το άλμπουμ γιατί μ' αρέσουν όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια. Οκτώ τραγούδια και το ένα καλύτερο απ' τ' άλλο. Το "παλιό" Moonchild διαδέχεται το Infinite Dreams με το χαλαρό intro και καπάκι το Can I Play with Madness οποίο μου θυμίζει soundtrack ταινίας - και δε ξέρω γιατί. Το επικό ομότιτλο τραγούδι κρατάει 10λεπτά αλλά ούτε στιγμή δε βαριέσαι. Οι "μάχες" των Smith και Murray δίνουν και παίρνουν και τα solo σε πετυχαίνουν στο δόξα πατρί. Η μελωδία είναι διάχυτη και δείχνει ξεκάθαρα τον ήχο που θα έχει το συγκρότημα απ' το 1988 και μετά.



BLACK SABBATH - S/T

Το συγκρότημα που ηγήθηκε ΟΛΩΝ! Οι πατέρες του metal. Οι πατέρες του doom. Οι 4 που εν έτει 1970 κυκλοφορούν ένα δίσκο που είμαι σίγουρος ότι πάγωσε το αίμα πολλών. Ο κιθαρίστας που κούρδισε χαμηλά λόγω ατυχήματος στο χέρι του και δημιούργησε αυτά τα υπέρβαρα riff, διάσπαρτα μες στο άλμπουμ. Ο τραγουδιστής που ίσως είναι ο καλύτερος που πέρασε απ' τους Sabbath - ίσως όχι για κάποιους. Ο drummer που χτυπάει πένθιμα τα δέρματα των τυμπάνων του και σ' οδηγεί στη νεκρώσιμη ακολουθία. Ο αεικίνητος μπασίστας, στον οποίο ο χρόνος φαίνεται να μην έχει επίδραση. Το μπάσο που ακούγεται σ' όλα τα τραγούδια κι απλά γαμάει!



DIO - HOLY DIVER

Μετά την αποχώρηση του από τους Sabbath, ο "μεγάλος κοντός" του metal βγάζει ένα δίσκο που ακούγεται φρεσκότατος ακόμα και μετά από 24 χρόνια! Τί ντεμπούτο! Μετά από ένα γρήγορο τραγούδι (Stand Up and Shout), μας υποδέχεται το ομότιτλο του άλμπουμ. Η ατμοσφαιρική εισαγωγή του τραγουδιού είναι μόνο το πρόγευμα γι' αυτό που θ' ακολουθήσει. Drumming υψηλού επιπέδου, κιθαριστικά riff μοναδικά κι η φωνάρα.... Οι ρυθμοί αλλάζουν με τους τρελούς ρυθμούς του Gypsy και τις μελωδίες του Caught in the Middle. Τα καλύτερα πλήκτρα που έχω ακούσει ποτέ
βρίσκονται στο Rainbow in the Dark.



MANOWAR - KINGS OF METAL

Love or Hate συγκρότημα, αλλά έχουν δείξει ότι γράφουν καλή και ποιοτική μουσική. Τα μαρσαρίσματα της μοτοσυκλέτας δίνουν χώρο στο Wheels of Fire, ένα speed-άτο τραγούδι. Τι καλύτερο ξεκίνημα γι' αυτό που έπεται; Το Kings of Metal μπαίνει γκαζωμένο με μπάσο, κιθάρα και τύμπανα να βαράνε ταυτόχρονα, σε ταχύτητες που θυμίζουν μποξέρ που να 'χει πάρει Πρόζακ! Kingdom Come και τα μυαλά στα κάγκελα. Πωρωτικό τραγούδι κι η κιθάρα του Ross the Boss παίρνει φωτιά στο solo... Το Hail and Kill είναι ύμνος, όχι μόνο της μπάντας αλλά και του metal γενικότερα. Επικό, πωρωτικό, αδερφικό και η χαρά του headbanger. Οπότε, "Hold your hammers high and play metal louder than hell"!!! Τα tremolos του the Boss σ' ανεβάζουν στα ουράνια και οι κωρώνες του Adams το ίδιο. Το riff-άτο Blood of the Kings ολοκληρώνει έναν κλασικό δίσκο. Must have.

Worthy adversaries: Metallica – Black Album/ Accept – Restless and Wild/ Ozzy Osbourne – Blizzard of Ozz/ Bruce Dickinson – The Chemical Wedding/ Dream Evil – United/ Firewind – Burning Earth/ Majesty – Reign In Glory/ Saxon – Inner Sanctum/ Warlord – Deliver Us/ W.A.S.P. – The Headless Children/ King Diamond – Abigail/ Wolf – The Black Flame

4 σχόλια:

uncle είπε...

Πολύ συντηρητική 5αδα

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι θα έπρεπε να μπουν και Metallica μέσα. Πάντως για το Painkiller συμφωνώ και είναι από τις λίγες περιπτώσεις που συγκρότημα μετά από τόσους δίσκους κάνει αίσθηση...

Δεν νομίζω ότι είναι συντηρητική 5αδΑ καθώς το Seventh son...ή το Holy Diver δεν γίνεται να μην μπουν.Αν και το τελευταίο κολλάει πιο πολύ με hard rock.Παντως δεν θα έβαζα Manowar χεχε...

uncle είπε...

σωστά βγάλε το sabbath και βάλε το master of puppets.

οσο για τους επιλαχοντες δίσκους, φίλε όσο και καλή να είναι έχεις βάλει αρκετή σαβούρα και έχεις αφήσει διαμάντια έξω (χωρίς να θέλω να πω πως η λίστα θα ήταν ατελείωτη)

Wise_One είπε...

Judas Priest, Iron Maiden kai Dio θα έβαζα σίγουρα. Τις άλλες δύο τις είχα λίγο φλου πάλι όμως για μεγάλα συγκροτήματα.

Το Master of Puppets θα μπει στο thrash ρε θείε. Εχω να κάνω πόσα post ακόμα. Ολα με τη σειρά τους...