Σήμερα πρώτη φορά μετά τις διακοπές του Πάσχα πήρα το αυτοκίνητο. Κυρίως για δουλειές μες στην πόλη. Ε χαρούμενος κι εγώ γιατί είχα καιρό να οδηγήσω, βάζω μια αλμπουμάρα στο cd player και οδηγούσα μες στην πόλη αφού έπρεπε το πρωί να πάω σε γιατρό, μετά να κατέβω σε άλλο γιατρό, να πάω τη μητέρα μου στη δουλειά γιατί έβρεχε, να πάω μετά να πάρω τα αποτελέσματα και τα φάρμακα... με λίγα λόγια άστα να πάνε.
Ε δε μπορείς σε καμία περίπτωση να οδηγήσεις και να είσαι χαλαρός. Είναι φυσικώς αδύνατο! Και μιλάμε τώρα για την Ξάνθη η οποία είναι μικρή πόλη. Εχει βέβαια πολλά αυτοκίνητα αλλά εντάξει.
Η μέρα γενικότερα δεν άρχισε καλά. Με το που τελειώνω απ' τον πρώτο γιατρό, ανεβαίνω δρόμο διπλής κυκλοφορίας για να πάω σπίτι. Φτάνοντας σε διασταύρωση (κι έχοντας προτεραιότητα) βλέπω ένα παππού να στρίβει την ώρα που ανέβαινα... Τώρα τι να του πεις; Οτι δε μπορείς να κόβεις την πορεία κάποιου και πρέπει να περιμένεις; Να τον αρχίσεις στα μπινελίκια;
Στρίβω στην οδό μας, φορτηγό μπροστά στο γκαράζ. Πράγματα για την ανεγερθείσα πολυκατοικία απέναντι. Αναγκαστικά παρκάρω πιο πίσω. Για να βγώ μετά έπρεπε να πάω με την όπισθεν. Καλό ε;
Τελικά το φορτηγό έφυγε. Αργότερα το μεσημέρι θα πηγαίναμε για φαγητό στους παππούδες μου. Σε ένα σημείο που έχει κόμβο με σηματοδότες, αυτοί δε δούλευαν. Με αποτέλεσμα ο καθένας να περνάει όποτε θέλει. Προχωράω κανονικά και βλέπω έναν από δεξιά να θέλει να περάσει... Δε φρενάρει καθόλου, εγώ πρέπει να φρενάρω.
Για να φύγω μετά απ' τους παππούδες μου, πρέπει να περάσω από ένα στενό το οποίο στο τέλος δεν έχει και καλή ορατότητα για τη στροφή. Ε και φυσικά κάποιος ηλίθιος πάρκαρε στη γωνία και δεν έβλεπα αν έρχεται από κάτω άλλο αυτοκίνητο. Βγαίνοντας σιγά σιγά, συνέχιζα να μη μπορώ να δώ. Λίγο έλειψε να τρακάρω με κάποιον που ερχόταν από κάτω... Τουλάχιστον ήταν εντάξει ο μάγκας κι έγνεψε συγκαταβατικά...
Δε συνεχίζω άλλο γιατί όλοι καταλαβαίνουν τί γίνεται... Ενάμισι χρόνο έχω το δίπλωμα αλλά έχω σιχαθεί να οδηγώ μες στην πόλη. Με τις καλύτερες διαθέσεις να πάρεις το αυτοκίνητο, θα έχεις νεύρα. Κάθε φορά μου συμβαίνει.
Πάντα θα βρεθεί ένας βλάκας που σε διπλή λωρίδα κατεύθυνσης δε στρίβει στη κατεύθυνση της λωρίδας αλλά θέλει να έρθει στη δική μου, πάντα θα βρεθεί κάποιος να παρκάρει σε γωνία και δε θα βλέπεις, κάποιος που θα βγάλει όλη τη μούρη του αυτοκινήτου για να δει στη διασταύρωση, κάποιος που θα κάνει στάση σε άσχημο σημείο, κάποιος που θα μπει στη μέση της διαστάυρωσης για να περάσει, δε θα περάσει και το μόνο που θα κάνει είναι να καθυστερήσει τη διασταυρώμενη κυκλοφορία, κάποια που δε θα πατάει καλά συμπλέκτη και δε θα αλλάζουν οι σχέσεις...
Είμαστε χάλια οδηγοί. Αυτό είναι γεγονός. Λένε ότι δεν πρέπει να νευριάζεις όταν οδηγείς αλλά είναι αδύνατο. Απλά δε γίνεται.
6 σχόλια:
Βασικα Wise_One το γεγονος για τον μεσο Ελληνα οδηγο δεν ειναι οτι ειναι κακος οδηγος.Το γεγονος ειναι οτι ειναι υπερβολικα οξυθυμος και δεν συγχωρει λαθη του αλλου.Αυτο φαινεται ξεκαθαρα απο το ποσο χρησημοποιειται η κορνα στην Ελλαδα.Στην Γερμανια δεν εχω ακουσει ποτε να κορναρουν αν δεν ειναι υπερβολικα σημαντικο. ;)
Μα αυτή ουσιαστικά είναι η χρήση της κόρνας. Μόνο σε υπερβολικά σημαντικές περιπτώσεις.
Απλά το κακό είναι ότι έχουμε τη νοοτροπία "θα περάσω εγώ κι ας κλείσω τους άλλους".
Το να κάνει κάποιος λάθος, λάθος όμως, το καταλαβαίνω. Ανθρωπος είναι. Αλλά το να σταματάς με τα αλάρμ και να κλείνεις ολόκληρη λωρίδα, δε πρόκειται να το συγχωρήσω.
Κι'ομως,οι πιο πολλοι κορναρουν με το παραμικρο.Αργησες ενα δευτερολεπτο(κυριολεκτικα ενα δευτερολεπτο) στο φαναρι?Κορνα!
Χθες χαρακτητιστικα μου κορναρε ενας απο πισω μου επειδη καθως πηγαινα να στριψω δεν μπορουσε να συνεχισει ευθεια επειδη του "εκλεινα" τον δρομο......ελεος δηλαδη,συγνωμη κιολας,αλλη φορα θα πηγαινουμε ολοι μονο ευθεια.
Η συνηθης αντιδραση σε αυτη την περιπτωση ειναι να βριζεις τον βλακα που σου κορναρει μουτζωνωντας εξω απο το παραθυρο,μετα να αρχισει να βριζει και αυτος και που ξερεις,μπορει να πεσει και ξυλο.Η σωστη αντιμετωπιση ειναι(αυτο που κανω τοσο καιρο) να τον γραψεις απλως στα τετοια σου.
Καλά κι εγώ γράφω πολύ κόσμο στα @@ μου. Αυτό που είπες για την "αργοπορία" στο φανάρι μου έχει τύχει άπειρες φορές. Αναψε πράσινο, δέκατα του δευτερολέπτου άργησα και ο πίσω κόρναρε! Ελεος δηλαδή...
Γι'αυτό που λέτε με το φανάρι, να σας πω οτι το κορνάρω όταν βλέπω οτι ο μπροστινός μου είναι πιο μπροστά από το φανάρι οπότε δε μπορεί να δει πότε θα ανάψει πράσινο ή όταν βλέπω οτι δεν κοιτάει καν το φανάρι (μπορείς να ξεχωρίσεις αν κοιτάει ή όχι από το στήσιμο του κεφαλιού του εκτός και έχει πολύ φιμέ τζάμια). Τότε, ναι κορνάρω. Και κορνάρω όχι γιατί βιάζομαι ή γιατί θέλω να φύγει γρήγορα, αλλά γιατί και εγώ στη θέση του αν δεν έβλεπα το φανάρι θα ήθελα να μου κορνάρει ο πίσω. Γιατί να καθόμαστε άδεικα στο φανάρι;
Το τσάκισα ολίγον τι στα ορθογραφικά. Sorry...
Δημοσίευση σχολίου